تعریف
هرگیاهی که به صورت ناخواسته وبر خلاف کشاورزدر مزرعه رویش پیداکند علف هرز محسوب میگردد،به بیان بهتر علف هرز گیاهی است که بر خلاف محصول مورد کشت در مزرعه رشد کند هرچند که خود جزو گیاهان زراعی بوده وبه تنهایی ممکن است به یک محصول کشت شود ولی در مزرعه مورد نظر به عنوان عامل تلقی شده وعلف هرز محسوب می گردد.
اهمیت اقتصادی وخسارت :
با توجه به رشد روز افزون جمعیت انسانی در جهان مسئله نیاز غذایی و تامین آن به عنوان یک مشکل اصلی ودغدغه جدی همواره برای بشریت امروز جزو مسائل مهم تلقی گردیده وعلی رغم تلاش در جهت افزایش تولید ؛دائما از سوی عوامل خسارت زا اعم از زنده وغیر زنده تحت تاثیر قرارگرفته که یکی از عوامل زنده تاثیر گذار در کاهش محصول علفهای هرز هستند . علفهای هرز به دوصورت کمی وکیفی به محصول خسارت وارد می کنند:
خسارت کیفی آن باعث کاهش کیفیت و ارزش غذایی ویا مسمومیت محصول (در صورت اختلاط بیش از حد با محصول )می شود وخسارت کمی باعث کاهش مقدار تولید در واحد سطح می گردد.
به بخشی از این خسارت های ایجاد شده اختصاراً اشاره می گردد
1- رقابت با محصول اصلی در جذب رطوبت ،مواد غذایی،اشغال فضا ونهایتاًکاهش محصول اصلی
2- خسارت از طریق ترشح مواد سمی در داخل خاک ومسموم کردن گیاهان زراعی
3- ایجاد مسمومیت در دام وطیور وحتی خود انسان توسط بعضی از علفهای هرز سمی به صورت مختلف (اختلاط با محصول ومصرف خوارکی آن ،تماس با قسمتهای سمی و...)
4- علفهای هرز به عنوان پناهگاه ومیزبان حد واسط برخی از عوامل بیماری وآفات گیاهان زراعی محسوب می گردند وبطور غیر مستقیم می توانند خسارت زا باشند .
5- صرف هزینه ،زمان وانرژی در جهت کنترل علفهای هرز وکم رنگ شدن اقتصاد تولید محصول .
راههای تکثیر وانتشار علفهای هرز :
علفهای هرزبیشتراز طریق تولید بذر تکثیر می یابند ولی تعدادی علاوه بر تولید بذر از طریق ساقه یا ریشه های خزنده و زیر زمینی نیز تکثیر می یابند.بطوریکه اگر ریشه ها یا ساقه زیر زمینی قطعه قطعه شود از هرقطعه یک بوته جدید علف هرزمی تواند بوجود آید . توسعه وگسترش علفهای هرز از طریق تولید زیادی بذر وجوانه زدن آنها در سالهای بعد می باشد .بذر علفهای هرز توسط عواملی مختلفی مانند:باد ،آب ، آبیاری ،حیوانات ،استفاده از بذور نا مرغوب وآلوده به بذر علفهای هرز وهمچنین توسط انتقال خاک داری بذرعلفهای هرز به مزراع دیگر که توسط ادوات کشاورزی ممکن است انجام پذیرد، منتشر می شوند .
طبقه بندی وشناسایی علف های هرز :
علف های هرز از نظر گیاه شناسی دارای خانواده های متعدد ودارای جنس ها و گونه های زیادی هستند . علف های هرز دارای چندین روش طبقه بندی می باشد . طبقه بندی از نظر گیاه شناسی ، طبقه بندی از لحاظ یکساله یا دوساله و چندساله بودن و طبقه بندی از لحاظ شکل ظاهری (پهن برگ ونازک برگ بودن ) شناسایی علفهای هرز به ما در جهت کنترل بهتر آنها کمک می نماید .علفهای هرز از تنوع زیادی برخودار بوده ودر مناطق مختلف وشرایط متفاوت از قییل ارنفاع ،شیب،نوع خاک (اسیدی یا قلیایی)،رطوبت وشرایط مختلف اقلیمی علفهای هرز متنوعی را می بینیم علفهای هرز در مقایسه با محصولات زراعی به شرایط سخت محیطی ،رطوبت کم،غیر حاصلخیز بودن خاک ودر حالت کلی به حداقل امکانات جهت رشد عادت کرده اند وبا توجه به روشهای تکثیری متفاوت کنترل آنها مشکل می باشد .در این نشریه با توجه به گستره وسیع طبقه بندی وبه منظور کاربردی کردن نوع طبقه بندی سعی کردیم تا از لحاظ شکل ظاهری علف های هرز مهم وخسارت زا را در حد توان شناسانده وروشهای کنترل آنها را یاد آورشویم .
طبقه بندی، شناسایی و کنترل علفهای هرز
1- پهن برگ:
پیچک صحرایی (سارماشیق)
علفها هرز چند ساله بوده وتوسط بذر وساقه های خزنده (ریزوم)تکثیر می یابد. برای کنترل پیچک می توان در غیر فصل زراعی (عدم وجود زراعت در زمین)ویا زمان آیش گذاری ،در مزارع آبی ودیمزارها با استفاده از علفکش عمومی (همه چیز کش )مانند رانداپ وسم پاشی مزرعه با آن ویا منحصرا در مزارع آبی با شخم عمیق وجمع کردن ریزوم وریشه های علف هرز با دندانه میخی اقدام به کنترل کرد.
شقایق (خشخاش)
گیاهی یک ساله بوده وتوسط بذر تکثیر می یابد ساقه آن در پایین کرکدار ،که با استفاده ازعلفکش توفوردی وسم پاشی در مرحله 4تا 6برگی می تواند کنترل گردد
گل گندم (گوگ ککله)
علف هرز یک ساله بوده وتوسط بذر تکثیر می یابد وعلف هرز اختصاصی گندم می باشد . ساقه دارای انشعابات وبصورت کرکدار و تارعنکبوتی می باشد وکنترل آن با علف کشهای توفوردی وگرانستار می باشد.
تربچه وحشی (ترپک یا ساری چیچک)
این علف هرز یکساله واز علفهای هرز مهم مزارع گندم بوده وتوسط بذر تکثیر می یابد در زمان تشکیل بوته کامل گل های زرد رنگ تولید می کند .این علف هرز براحتی توسط علفکشهای توفوردی یا وگرانستار کنترل می گردد.
فرفیون(سوتی جه)
علف هرز ی یکساله می باشد .بوته آن بدون کرک ،که توسط بذر تکثیر می یابد و از علفهای هرز عادی مزارع گندم بوده وبیشتر در مزارع دیم دیده می شود .در صورت شکسته شدن ساقه شیرابه سفید از آن خارج شده که سمی می باشد .کنترل آن توسط علفکش توفوردی می باشد.
ازمک (ایلان گولی،آق گول)
این گیاه چند ساله وبا رویش زمستانه بوده دارای انشعابات زیاد در بالا وبا گلهای سفید میباشد که توسط بذر وریشه های سطحی تکثیر می یابد .با علفکشهای توفوردی وگرانستار وسم پاشی در زمان مناسب کنترل می شود.
خاکشیر(شوورن)
این علف هرز یکساله که بذر آن جوانه زنی نیاز به سرمای تقربیا دراز مدت دارد ودر نقاط سرد سیری قدرت تکثیر فراوان دارد دارای بوته علفی وکرکدار وبا گلهای زرد می باشد توسط سموم توفوردی ویا گرانستار وسم پاشی در زمان مناسب براحتی کنترل می گردد.
شیر پنیر(بی تی راخ)
این علف هرز یکساله وخزنده بوده وبا استفاده از بوته های گندم بالا می رود .توسط بذر تکثیر یافته وعلاوه بر رقابت با گندم باعث خوابیدگی آن نیز می شود .علفکش توفوردی برروی این گیاه کم تاتیر بوده ولی گرانستار آن رابه خوبی کنترل می نماید.
ترشک (تورشک)
گیاهی چند ساله با ریشه ای قوی وضخیم با ساقه ای ایستاده وقرمز رنگ است که توسط بذر وریشه تکثیر می یابد .سم پاشی در موقع مناسب با علفکشهای توفوردی وگرانستار آن را کنترل می کند.
خارشتر (دوه تیکانی)
گیاهی چند ساله با رویش بهاره ودارای بوته ای نیمه چوبی است .کنترل آن با سمومی مانند توفوردی مشکل بوده وبیشتر توسط عملیات زراعی مانند آیش گذاری مزرعه وشخم عمیق و جمع آوری میسر می باشد.
بابونه (بابانک)
علف هرز یکساله با رویش بهاره بوده ودارای گلهای سفید با ساقه ایستاده است که در بالا منشعب شده ودارای موهای پراکنده می باشد وتوسط بذر تکثیر می یابد.این گیاه براحتی توسط سموم توفوردی وگرانستار وسم پاشی ازبین می رود.
تلخه (آجی ککله)
گیاهی چند ساله با رویش پاییزه و دارای بوته ای کرکدار وبه رنگ سبز مات با گلهای بنفش است که توسط بذر و ریشه تکثیر می یابد. کنترل شیمیایی آن مشکل بوده وبوسیله جمع آوری ریزومها از سطح مزرعه می تواند کنترل شود.
طبقه بندی، شناسایی و کنترل علفهای هرز
2- نازک برگها:
یولاف وحشی (وله میر)
این گیاه از علفهای هرز مهم مزارع گندم بوده ووجود یک بوته آن در یک متر مربع از مزرعه گندم باعث افت محصول کل مزرعه تا ده در صد می گردد.این گیاه یکساله بوده وتوسط بذر تکثیر می گردد . کنترل آن توسط سم پاشی در مرحله پنجه زنی با سموم نازک برگ کش مانند تاپیک وپوماسوپر ونیز استفاده از بذور گواهی شده وبوجاری شده ممکن است.
چاودار وحشی(چودار)
گیاهی یکساله شبیه گندم با خوشه های کرکی که ارتفاع بوته آن از گندم بیشتر می باشد ودر زمان خوشه دهی براحتی در مزرعه قابل تشخیص است .سموم نازک برگ کش آنرا کنترل نمی نمایند وباید توسط روشهای زراعی مانند سر چینی خوشه ها در مزارع بذری گندم وکشت بذور گندم عاری از بذر چاودار کنترل گردد.
قیاق(قمیش)
گیاهی چند ساله با ارتفاع بلندتر از گندم وخوشه های بزرگ قرمز ومنشعب است که با ریشه های خزنده زیر زمینی تکثیر می یابد .این گیاه داری ترشحات سمی در ناحیه ریشه می باشد که از این طریق نیز به محصول خسارت وارد می نمایند همچنین درزمان برداشت محصول به دلیل علفی وسبزبودن در برداشت با کمباین مشکل ایجاد می کند .کنترل آن در مزرعه گندم توسط سموم نازک برگ کش مشکل و یا غیر ممکن است .برای کنترل آن در زمان آیش علاوه بر شخم عمیق وجمع اوری ریشه ها در مراحل اولیه سبز شدن نیز از سموم علف کش عمومی مانند رانداپ یا پارا کوات می توان استفاده نمود ولی اصلی ترین راه مبارزه با این علف هرز زهکشی مزرعه واز بین بردن شوری خاک می باشد.
جوموشک (آق اوت)
گیاهی یکساله ،زمستانه وعلفی است که توسط بذر تکثیر می یابد .سموم نازک برگ کش تقربیاًبرروی این گیاه اثر نداشته وباید توسط آیش وتناوب ونیز کشت بذور عاری از بذر علف هرز وزهکشی زمین کنترل گردد.
کنترل علف های هرز
در خصوص علف های هرز سه نکته پیشگیری ،کنترل وریشه کنی مطرح می باشد مسئله پیشگیری یعنی جلوگیری از ورود بذر با کلیه اندامهایی که هر علف هرز می تواند توسط آن تکثیر بیابد به مزرعه. اگر این مورد به خوبی اجرا شود از خسارات جلوگیری گردیده ومقرون به صرفه می باشد ولیکن برخی از عوامل که کنترل آنها از دسترس انسان خارج است ، مسئله پیشگیری را دچار نقصان کرده است .ریشه کنی علف هرز نیز نمی تواند به طور کامل انجام پذیرد چون این امر زمانی ممکن است که همه بذور علفهای هرز در یک زمان سبز شوند تا توسط سمپاشی ویا دیگر روشها ریشه کن شود.همچنین با توجه به اینکه تعداد زیادی از انواع بذور علف های هرز می توانند در حالت خواب رفتگی به سر برده وسالهای زیادی را در این وضع بمانند لذا نمی توان آنها را ازبین برد وبطور کلی ریشه کنی کرد . بنابراین نتیجه میگیریم که به صورت صددر صد نمی توانیم با علفهای هرز مبارزه نماییم پس راه مناسب آن روش کنترل یعنی پایین نگه داشتن جمعیت علف های هرز وکاهش دادن خسارت آنها می باشد .کنترل توسط روشهای متنوعی انجام می پذیرد که اختصاراً به شرح زیر می باشد:
1- روش کنترل مکانیکی: یعنی استفاده از شخم با انواع ادوات کشاورزی مناسب ونیز انجام وجین دستی جهت از بین بردن علفهای هرز.
2- روش کنترل زراعی: این روش شامل کلیه مسایل زراعی از قبیل رعایت تناوب زراعی (تعویض کشت سال به سال با محصولات دیگر)، انتخاب ارقام متناسب وپنجه ده، عملیات خاک ورزی، انتخاب زمان کاشت مناسب، تنظیم آبیاری، رعایت کاشت بذر در عمق وتراکم مناسب ونیز کشت گیاهی که توان رقابت با علفهای هرز آنها بالا است می باشد.
3- روش کنترل بیولوژیک: یعنی استفاده از موجودات زنده مانند جانوران، حشرات، قارچها، باکتریها و... به عنوان دشمنان طبیعی شناخته شده برای کنترل علفهای هرز که در برخی موارد کاربرد داشته ولی فعلاً بیشتر جنبه تحقیقاتی دارد.
4-روش کنترل فیزیکی: عمل بوجاری وجداسازی بذر علفهای هرز از بذر گندم، استفاده از آتش برای کنترل علفهای هرز در حاشیه مزراع وجاده ها جزو روش های کنترل فیزیکی می باشند.
5 – روش کنترل شیمیایی: استفاده از سموم علفکش را شامل می شود که از راههای موثر و زود بازده بوده ولی باید اصول آن را رعایت گردد (از نظر مقدار وزمان مصرف).
6- روش کنترل تلفیقی: یعنی استفاده از مجموعه روشهای گفته شده در بالا که بهترین نتیجه را داشته وعلاوه بر صرفه اقتصادی، عوارض سموم شیمیای وآلودگی های محیط زیست را نیز کاهش می دهد و از روشهای کنترل مورد توصیه است.
کنترل شیمیایی علفهای هرز
در کنترل شیمیایی، از سموم علفکش برای کنترل علفهای هرز استفاده می شود .علفکشها از نظر نوع وزمان مصرف وروش های استفاده مختلف می باشند .علفکشهای عمومی ،سمومی هستند که همه نوع علف هرز وحتی خود محصول را ازبین می برند مانند راند آپ که بیشتر در مزارع تحت آیش وحاشیه مزارع وکانالهای آبیاری مصرف می گردد.
علفکشهای اختصاصی وانتخابی سمومی هستند که علفهای هرز خاصی را در محصول خاصی مانند گندم کنترل می نمایند .مثلاً علفکشهای توفوردی وگرانستار (گیاهستار)را که منحصراً علفهای هرز پهن برگ را در مزرعه گندم کنترل می نماید ویا علفکش تاپیگ وپوما سوپر که انتخابی مزراع گندم بوده وبرای کنترل علفهای هرز نازک برگ بکار می روند. برخی از سموم علفکش دومنظوره نامیده می شوند مانند شوالیه وآسرت که هم برای کنترل علفهای هرز نازک برگ وهم علفهای هرز پهن برگ در مزارع گندم مورد استفاده قرار می گیرد.
مقدار مصرف علفکشهای رایج فوق به شرح زیر می باشد.
-علفکش توفوردی 1 تا 5/1 لیتر در هکتار
-علفکش گرانستار 20 تا 25 گرم در هکتار
-علفکش تاپیک 7/0 تا 8/0 لیتر در هکتار (در مزرعه ی جو نباید مصرف گردد)
-علفکش پوماسوپر 8/0تا 1 لیتر در هکتار
-علفکش شوالیه 400 گرم در هر هکتار
-علفکش آسرت 2 لیتر در هکتار
در استفاده از سموم می توانیم برای صرفه جویی در زمان وانرژی، در صورت توصیه کارشناسان برخی از سموم را با هم دیگر اختلاط نماییم البته باید دقت نمود که همه سموم قابل اختلاط با هم نبوده وممکن است با هم سازگاری نداشته باشند، مثلاً علفکشهای هورمونی مانند توفوردی با هیچ کدام از علفکشها قابل اختلاط نیستند .ولی علفکش گرانستار با سموم ناز ک برگ کش مانند تاپیک وپوما سوپر قابل اختلاط می باشد.
کنترل شیمیایی علف های هرز
سم پاشی واصول ایمنی
برآورد وتعیین میزان آب مورد نیاز در سمپاش جهت عملیات سمپاشی نیز خیلی مهم می باشد .در سم پاش های مختلف میزان مصرف آب در هکتار متفاوت است مثلا سمپاش پشت تراکتوری بومدار حدود 200 تا 300 لیتر آب وسمپاش پشتی موتوری 100 تا 120 لیتر آب مصرف می کنند . اگر مقدار آب استفاده شده در عملیات سمپاشی زیاد باشد سم رقیق می شود و تأثیر آن کمتر می شود و بالعکس اگر آب سمپاشی کم باشد سم غلیظ شده و به تمام مزرعه نمی رسد وحتی در قسمت های سم پاشی شده نیز ممکن است باعث گیاه سوزی شود . بنابراین قبل از استفاده از سمپاش در مزرعه می بایست نسبت به کالیبره کردن سمپاش اقدام نماییم .کالیبره کردن یعنی اینکه سمپاش مورد استفاده ما چه مقدار آب در یک هکتار مصرف می نماید.
نحوه ی عمل :
سطح کوچک وبا ابعاد مشخص زمین خالی را با استفاده از مقدار معینی آب خالص که درون سمپاش می ریزیم آب پاشی می کنیم وبدین وسیله مقدار آب مصرفی را به تناسب در یک هکتار بدست آورده وبعد مقدار توصیه شده از علفکش مورد نظر را به نسبت با مقدار آب لازم مخلوط کرده وشروع به سمپاشی می نماییم مثلاً اگر برای سمپاش پشت تراکتوری 400 لیتری، مقدار آب لازم برای یک هکتار 200 لیترباشد پس با یک مخزن پر (400 لیتری ) می توان سطح 2 هکتار را سمپاشی کرد وچنانچه اگر بخواهیم از علفکش تو فوردی استفاده کنیم که مقدار مصرف آن 1 لیتر در هکتار است پس باید در مخزن مقذار 2 لیتر علف کش بریزیم تا بتوانیم 2 هکتار را سمپاشی کنیم.
در سمپاشی مزارع به نکات زیر توجه داشته باشیم:
1- انتخاب علف کش مناسب و موثر در کنترل علف هرز غالب مزرعه ضمن مشورت با کارشناسان ذیربط
2- رعایت دوز سم توصیه شده و رعایت موارد فنی اختلاط و نحوه استفاده از علف کش
3- در دماهای پایین و بالا از علف کش استفاده ننماییم بطوریکه در مواقعی که هوا سرد است به دلیل توقف رشد علف هرز تاثیر پذیری علفکش کمتر خوهد بود. در استان اردبیل ودر مناطق سردسیری آن اواخر فروردین تا اوسط اردیبهشت ودر مناطق گرمسیری استان از اواخر اسفند تا اواسط فروردین بهترین زمان مصرف علفکش ها در غلات محسوب می گردد. (البته به شرط مناسب بودن وضعیت آب وهوا وبا نظر تیم کارشناسی شبکه های مراقبت مدیریت های جهاد کشاورزی).
4- قبل از اقدام به سمپاشی از وضعیت جوی خصوصاً بارش باران ومسیر وسرعت باد اطلاع بدست آورید.زیرا بارش باران باعث شسته شدن سم از روی علفهای هرز می شود و باعث پاشش غیر یکنواخت وبادبردگی وهدر رفت علف کش یا ایجاد خسارت در مزارع همجوار نا همگون می شود.
5- از اختلاط سموم علفکش ناسازگار با هم خصوصاً علفکش های هورمونی با سایر علفکشها خودداری نماییم.
6- در هوای آفتابی شدید از سمپاشی خوداری نماییم زیرا قطرات سم باقی مانده بر روی برگ ها در شرایط آفتابی شدید باعث ایجاد لکه های گیاه سوزی بر روی گیاهان زراعی مز گردد.
7- اگر از عفکش توفوردی می خواهیم استفاده کنیم ودر مزارع همسایه محصولاتی مانند یونجه، چغندر، حبوبات وپنبه کاشته شده باشد باید دقت نماییم تا این سم به این مزارع برخورد ننمایید. (خصوصاً مسیر باد بایستی در نظر داشت).
8- بعد از هر سم پاشی داخل مخزن وشلنگ ونازل آن را با آب ومواد شوینده باید بشوییم.
9- در سمپاشی وریختن سموم به داخل مخزن باید مسایل احتیاطی را رعایت نموده وباید از لباس مخصوص ودستکش وعینک وکلاه وماسک وکفش سمپاشی (چکمه ) استفاده نمود.
10- قبل استفاده از سموم بر چسب وبروشور سموم
را
مطالعه وبا کارشناسان ذیربط مشورت نمایید.
"با نظرات و پبشنهادات سازنده خود ما را یاری نمایید"
Mobile : 09191878456
Email : mafi.hassan@gmail.com
بوم شناسی و مدیریت علف هرز
مدیریت علف هرز در بوم نظامهای کشاورزی یکی از بزرگترین مشکلاتی است که کشاورزان با آن مواجهند و خود گویای این نکته است که چرا بیش از نیمی از مواد شیمیایی مصرفی در کشاورزی را علفکش تشکیل میدهد. اما چرا علفهای هرز چنین مشکلزا هستند؟ چه نکتهای در بوم شناسی آنها وجود دارد که آنها را در نظامهای کشاورزی چنین مشکلزا و مخرب نموده است؟
مشکل اصلی که علفهای هرز ایجاد میکنند رقابت آنها با گیاهان زراعی برای عناصر غذایی، نور و آب است. هر چه نیازهای علف هرز به نیازهای گیاه زراعی شبیهتر باشد، رقابت شدیدتری بین آنها وجود خواهد داشت.اگر علفهای هرز در بهرهبرداری از آب یا عناصر غذایی کارآمدتر باشند یا اگر آنها رشد سریعتری داشته باشند و بتوانند بر گیاهان زراعی سایهاندازی کنند و در رقابت برای نور بهتر از گیاهان زراعی عمل کنند میتوانند باعث کاهش جدی و شدید عملکرد نظام کشاورزی شوند.
اما علفهای هرز میتوانند مشکلات دیگری را نیز باعث شوند. بعضی از علفهای هرز که در مزرعه گیاهان علوفهای باقی میمانند میتوانند باعث صدمه زدن به دامها شده و کیفیت علوفه دامی را کاهش دهند. این امر میتواند باعث کاهش کیفیت یا کمیت تولیدات دامی همچون شیر شود. سایر علفهای هرز میتوانند به عنوان زیستگاه بیماریها یا آفاتی عمل کنند که در گیاهان زراعی گسترش مییابند. همچنین سایر علفهای هرز مواد دگر آسیب شیمیایی توید میکنند که تولیدات گیاهانی را که در مجاورت آنها رشد میکنند کاهش میدهند. اما احتمالاً مهمترین دلیلی که علفهای هرز به عنوان یک آفت کشاورزی به حساب میآیند این است که رهایی از آنها بسیار دشوار است!
علفهای هرز یکساله، دوساله و چند ساله
بوم شناسی و مدیریت علفهای هرز یکساله، دوساله و چند ساله با یکدیگر تفاوت دارد. بیش از 80 درصد علفهای هرز اکثر مزارع علفهای هرز یکساله هستند که در یک فصل رشد کرده، تولید مثل نموده و از بین میروند. علفهای هرز چند ساله، سه یا بیش از سه سال زندگی میکنند. علفهای هرز دو ساله چرخه زیستی دو ساله دارند که در سال اول رشد رویشی و در سال دوم تولید مثل میکنند.
· علفهای هرز یکساله تنها توسط بذر تولید مثل و تکثیر مییابند، اما تعداد بسیار زیادی (چند هزار) بذر تولد میکنند که در خاک حفظ میشود و تضمین مناسبی برای رشد آنها در سالهای بعد است. به علاوه، بذر بسیاری از علفهای هرز یکساله میتوانند سالها به صورت خواب در خاک باقی بمانند و به مجرد مساعد شدن شرایط محیطی، جوانه زده و رشد نمایند. روشهای مدیریتی مناسب برای علفهای هرز یکساله در راستای حذف آنها از مزرعه قبل از تولید بذر میباشد. اگر این علفهای هرز امکان تولید بذر نمایند، بسیاری از آنها خواهند توانست هم زمان با کشت گیاه زراعی رشد خود را شروع کنند و رقابتی جدی را با گیاه زراعی به وجود بیاورند.
· بسیاری از علفهای هرز چند ساله بسیار بیش از سه سال زندگی میکنند. تقریباً تمام این گونهها از طریق بذر تولید مثل میکنند. اما بعضی از آنها نیز با تکثیر رویشی حاصل از گرههای زیر زمینی که بر روی ریشهها و ساقهها قرار دارند تولید مثل غیر جنسی دارند. متأسفانه این نکته بدین معنی است که اگر شما اندامهای هوایی چنین علفهای هرزی از بین ببرید، آنها قادرند با خروج اندامهای هوایی از بخشهای زیر زمینی خود حتی گیاهانی بیش از قبل تولید کنند. در اکثر موارد مدیریت مناسب این علفهای هرز به معنی حذف و از بین بردن فیزیکی اندامهای هوایی و ریشههای این گیاهان که بعضی از موارد بیش از یک سال طول میکشد و یا کنترل شیمیایی آنها میباشد. اگر این علفهای هرز چند ساله در بوم نظامهای کشاورزی شایع باشند، تأثیر رقابتی شدیدی بر گیاهان زراعی سیستم خواهند داشت، زیرا سیستم ریشهای آنها به خوبی توسعه یافته است و دارای مواد غذایی ذخیرهای هستند که میتوانند از ان برای رشد ساقهها و برگها استفاده کنند.
· علفهای هرز دو ساله در سال اول ارتفاع چندانی ندارند و در سطح زمین باقی میمانند، زیرا تنها ریشه، ساقه و برگ تولید میکنند. در سال دوم رشد عمودی آنها آغاز میشود و گل و بذر تولید میکنند. راهبردهای مدیریتی مناسب برای این دسته از علفهای هرز، در سال اول مشابه با مدیریت علفهای هرز چند ساله (حذف کامل آن از مزرعه) و در سال دوم مشابه علفهای هرز یکساله (حذف و نابودی علف هرز قبل از تولید بذر) میباشد.
ادامه مطلب ...
اویارسلام ارغوانی
نام انگلیسی: Purple nutsedge
نام علمی: Cyperus rotundus
اویارسلام زرد
نام انگیسی: Yellow nutsedge
نام علمی: Cyperus esculentus
به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران، اویارسلام ارغوانی خطرناکترین و بدترین علفهرز دنیا میباشد. اویارسلام ارغوانی یک علفهرز چند ساله با یک سیستم گسترده ریزومها و غدههای زیرزمینی است. این غدهها قادرند هنگامی که شرایط محیطی نامناسب است به حالت خواب باقی بمانند و هنگامی که شرایط مساعد میشود اندامهای هوایی جدید تولید کنند. این علفهرز عمدتاً به روشهای رویشی و غیر جنسی تکثیر مییابد، زیرا مقدار جوانه زنی بذور آن بسیار اندک است. از آنجا که اویارسلام ارغوانی به سایه حساس است، میتوان با محصولاتی که اوایل فصل، رشد میکنند بر آن غلبه نمود. اما سایه نمیتواند از رشد غدهها جلوگیری کند، در نتیجه به این روش نمیتوان به عنوان یک روش کنترل اتکا کرد. برای پیشگیری از تشکیل غدههای جدید باید عملیات دیگری را نیز اجرا کرد که از آن جمله میتوان به حذف فیزیکی علفهرز از خاک، آفتابدهی برای از بین بردن غدههای سطحی، بهبود زهکشی خاک (ایارسلام خاکهای مرطوبتر را بیشتر میپسندد)، یا شخم سطحی و مکرر (شخم عمیق باعث میشود غدههای عمق خاک به سطح خاک بیایند و عملیات شخم باید مکرر باشد تا اندامهای هوایی که در حال رشدند پیوسته از بین بروند و مواد غذایی چندانی در اختیار گیاه برای تولید غدههای بیشتر وجود نداشته باشد) اشاره کرد.
اثرات رقابتی اویارسلام ارغوانی را اغلب میتوان با کنترل سریع گیاه در آغاز رشد به شدت کاهش داد و بنابراین امکان استقرار مطلوب را برای گیاه زراعی را فراهم ساخت. بعد از این مرحله، هر اویارسلامی که سبز کند به راحتی در رقابت مغلوب گیاه زراعی خواهد شد. متأسفانه هرگاه اویارسلام ارغوانی در مزرعه حضور داشته باشد ریشهکن کردن آن تقریباً غیر ممکن است، در نتیجه این علفهرز خسارت بیشماری به محصول زراعی وارد خواهد کرد. اویارسلام زرد نیز در مناطق بسیاری به وفور دیده میشود و اغلب در کنار اویارسلام ارغوانی رشد میکند.
پنجه مرغی
نام انگلیسی: Bermudagrass
نام علمی: Cynodon dactylon
پنجه مرغی که به نامهای مَرغ و بندواش نیز معروف میباشد. یک علفهرز چندساله و از خانواده گندمیان است که تعداد زیادی ریزوم و ساقه خزنده زیر زمینی تولید میکند که به سرعت در زیر زمین گسترش مییابند. پنجه مرغی علفهرزی بسیاری مهاجم است که کنترل آن دشوار میباشد. سریعترین رشد این علفهرز در آب و هوای گرم است و هنگامی که شرایط محیطی برای رشدش نامطلوب میشود به صورت ساقههای زیرزمینی خواب به حیات خود ادامه میدهد. مبارزه مکانیکی برای کنترل این علفهرز ممکن است منجر به تشکیل اندامهای هوایی جدید در آن شود. از بعضی از ارقام پنجه مرغی به عنوان پوشش چمنی یا علوفه در بسیاری از مانطق دنیا استفاده میشود.
پنجه مرغی در خاکهای حاصلخیز با عمق کافی به سرعت رشد میکند. در هر دو نوع خاک رسیسنگین و ماسهای سبک رشد کرده و در برابر غرقاب شدن تا حدودی مقاوم است ولی در زمینهایی که سطح آب در آنها بالا باشد رشد خوبی ندارد. این گیاه به اسید، قلیا و تا حدودی به نمک سازگاری دارد. در زمینهایی که کود داده میشود واکنش آن در برابر کود بسیار مساعد است. پنجهمرغی در عین حال که یک علفهرز سمج در باغها و مزارع به حساب میآید و به گیاهان علوفهای، مزارع سیبزمینی و سایر محصولات خسارت وارد میآورد؛ در غالب مناطق این گیاه را سلطان گیاهان چراگاهی مینامند زیرا در برابر لگدمال شدن و چرای ممتد و شدید مقاومت زیادی دارد. تنها به علت اینکه دمای پایین، نزدیک دو درجه سانتیگراد زیر صفر موجب رکود رشد آن میشود نواحی کشت آن محدود است.
برای مبارزه شیمیایی با این علفهرز میتوان ار علفکشهایی مانند دالاپون به ۴تا ۸ کیلوگرم در هکتار و آمیترول به میزان ۲/۵ کیلوگرم در هکتار و گلی فوزات به میزان ۲/۳تا ۴/۵ کیلوگرم در هکتار استفاده کرد.
سوروف
نام انگلیسی: Pigweed
نام علمی: Echinochloa crusgalli
برنج وحشی
نام انگلیسی: Jungle rice
نام علمی: Echinochloa colonum
سوروف و برنج وحشی علفهای هرز یکسالهای هستند که معمولاً با برنج و نیز بسیاری از محصولات مناطق معتدل و گرمسیری رقابت میکنند. این دو علفهرز به خوبی با محیطهای آبی سازگار هستند و میتوانند به سرعت رشد نموده و تکثیر یابند و همین امر آنها را به رقیب جدی برنج تبدیل کرده است. شباهت این دو علفهرز به برنج در مراحل اولیه رشد، تفکیک آنها را از برنج برای کشاورزان هنگام وجین دستی دشوار میکند. رها نمودن این علفهرز در مزرعه تا زمانی که بتوان آن را از برنج تفکیک کرد میتواند باعث خسارت شدیدی قبل از حذف آنها شود. سوروف و برنج وحشی در هر زمانی در صل رشد قادرند جوانهزنی کنند، در نتیجه کنترل آنها مستلزم این است که ابتدا قبل از کاشت برنج به آنها فرصت داد تا سبز کنند و سپس با عملیات فیزیکی آنها را از بین برد. این دو علفهرز علفهای چمنی بزرگی هستند که میتوانند علاوه بر برنج در بسیاری از محصولات زراعی دیگر نیز مشکل ایجاد کنند.
سورو به نامهای گالی و دژگال نیز نامیده می شود. سوروف علفهرزی است رطوبت دوست که در مراحل اولیه دوست شباهت فوقالعاده زیادی به برنج دارد. این دو گیاه (سوروف و برنج)از روی گوشوارک و زبانک تشخیص داده میشوند بدین ترتیب که در محل اتصال برگ به غلاف در برنج دوگوشوارک با لیگولپردار و یک زبانک دیده میشود در حالی که در سوروف گوشوارک و زبانک وجود ندارد.
ریشههای سوروف نیز بر اثر شخم از نقطهای به نقطه دیگر و از مزرعهای به مزرعه دیگر رفته موجب ازیاد آن در سطح وسیع میگردد. بذر سوروف در عمق بیش از پنج سانتیمتر آب چندان قادر به جوانهزدن نخواهند بود.
برای مبارزه با سوروف علاوه بر راههای مکانیکی وجین کردن، پس از ۲ تا ۶ برگی شدن میتوان علفکشهایی مانند رونستار، ماچتی و اوردرام را به نسبت ۴ تا ۶ لیتر در هکتار در مزراع برنج به کار برد. در سایر مناطق میتوان از علفکش تریفلورالین به میزان ۱/۲ تا ۲/۴ لیتر در هکتار بر حسب نوع خاک استفاده کرد.
علف غاز
نام انگلیسی: Goosegrass
نام علمی: Eleusine indica
علف غاز یک علفهرز یکساله تابستانه است که یکی از مشکلات جدی مناطق گرمسیری و نیمهگرمسیری جهان محسوب میشود. علف غاز توسط بذر تکیر مییابد و اغلب با علف خرچنگ اشتباه میشود. علف غاز قادر است در خاکهای فشرده به خوبی رقابت کند. اما با اصاح فشردگی خاک میتوان با یک گیاه زراعی قوی و سالم با آن مبارزه کرد.
قیاق
نام انگلیسی: Johnsongrass
نام علمی: Sorghum halepense
قیاق یا ذرت گلخوشهای یک علفهرز چندساله، تک لپهای از خانواده گندمیان با قدرت رقابت بسیار زیاد میباشد که توسط بذر و ریزوم تکثیر مییابد. ارتفاع این گیاه بین 5/2 تا 3 متر میرسد و در هر خوشه بذری صدها بذر تولید میکندو همانطور که گفته شد تولید مثل این گیاه هم توسط بذر و هم توسط ریزوم صورت میگیرد و اکثر ریزومهای آن در 20 سانتیمتری بالای خاک قرار دارند، در نتیجه با ورود آن به مزرعه ریشهکنی آن بسیار دشوار میشود. شخم رایج یکی از بهترین روشهای مدیریتی برای کنترل این علفهرز میباشد، زیرا باعث تخریب و از بین رفتن ریزومهای زیر زمینی شده و اگر در زمان مناسبی انجام شود میتواند از تشکیل بذر این علفهرز هم پیشگیری کند. قیاق اگر پس از وجین و از بین رفتن در مزرعه بماند نیز میتواند مشکلساز باشد، زیرا طی تجزیه از خود یک ترکیب شیمیایی دگرآسیبی تولید میکند که از رشد سایر گیاهان جلوگیری میکند.
قیاق با آنکه بهعنوان گیاهی علوغهای شناخته میشود مزاحمت زیادی نیز در مزراع ایجاد میکند و باعث آلوده ساختن محصول میگردد. این گیاه بیشتر علفهرز مزراع آبی به شمار میآید.
برای دفع قیاق باید سموم نفوذی مثل روغن مصر شود تا ریشههای زیرزمینی از فعالیت باز بمانند. از سموم پولی بورکلریت، TCA، بروماسیل و DMSA نیز میتوان استفاده کرد. میتوان با علفکش دالاپون به نسبت ۵ تا ۸ کیلوگرم در هکتار یا رانداپ به نسبت ۱۰ لیتر در هکتار، به هنگام گلدهی در دفعات متوالی با این گیاه مبارزه کرد.
قیاق علفهرزی است قوی که علاوه بر مزراع در کنار جادهها و آبروها میروید و مورد چرای دام قرار میگیرد. این گیاه مانند سایر انواع سورگوم ر بعضی شرایط به علت تراکم هیدروسیانیک اسید در برگهایش سمی است؛ در عین حال به دلیل قدرت تولیدی زیاد، دارا بودن ارزش غذایی مناسب و دوام کافی اهمیت علوفهای خاصی دارد. در آسیا و منطقه مدیترانه، قیاق تنها گونه جنس سورگوم است که به وفور یافت میشود.
حلفه
نام انگلیسی: Cogongrass
نام علمی: Imperata cylindrica
حلفه یک علفهرز چند ساله است به شکلی رویشی و توسط اندامهای زیرزمینی و نیز به شکل زایشی با تولید هزاران بذر جدا تکثیر مییابد. این علفهرز چنان مهاجم است که باعث شده است کشاورزان، کشاورزی دورهای خود را در مناطقی که این علفهرز هجوم آورده است رها کنندو این علفهرز در تمام خاکهای رسی و شنی به خوبی رشد میند. از آنجا که ریزومهای این گیاه به عمق خاک نفوذ میکند، به خوبی در خاکهای فقیری که حاصلخیزی و طوبت کمی دارند رشد میکند. اکثر اکوتیپهای این علفهرز به هیچ وجه قادر به تحمل سایه نیستند و به همین دلیل چنانچه گیاه زراعی بتواند قبل از سبز شدن این علفهرز به خوبی در مزرعه استقرار یابد قادر است در رقابت با آن موفق باشد. این علفهرز علاوه بر مشکلات رقابتی که ایجاد میکند، یک ترکیب شیمیایی دگرآسیب در خاک ترشح میکند که از رشد سایر گیاهان جلوگیری میکندو ریشهکن کردن این علفهرز نیازمند تخریب و از بین بردن ریزومهاست که با شخم مکرر این امر محقق میشود. سوزاندن اندامهای هوایی این علفهرز در پیشگیری از اثرات دگرآسیبی بالقوه آن موثر است.
خرفه
نام انگلیسی: Common purslane
نام علمی: Portulaca oleracea
خرفه که یک گیاه علفی یکساله است، علفهرزی است گوشتی (Succulent) که در بسیاری از مناطق دنیا به عنوان علوفه خوک مورد استفاده قرار گرفته است. خرفه در شرایط گرم و خشک به خوبی رشد میکند و توسط بذر و نیز در صورت مرطوب بودن خاک توسط قطعات ساقه تکثیر مییابد. خرفه خاکهای شل و غنی شنی را ترجیح میدهد، اما میتواند در دامنه گستردهای از خاکها و شرایط اقلیمی مختلف رشد کند. این گیاه آنقدر گوشتی است که میتواند پس از قطع شدن همچنان زنده بماند و حتی بذر تولید کند و به همین دلیل از بین بردن و کنترل آن بسیار دشوار است.
سلمه
نام انگلیسی: Iambsquarter
نام علمی: Chenopodium album
سلمه یا سلمک یک گیاه علفی یکساله تابستانه و از خانواده اسفناجیان (Chenopodiaceac) میباشد. یکی از گستردهترین گونههای علفهرز در دنیا میباشد. این گیاه در تمام خاکها به خوبی رشد میکند. سلمه یک چرخه جوانهزنی وابسته به دما دارد و برای جوانهزنی باید دمای خاک ۱۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد باشد.
این گیاه در اکثر مزارع، و به خصوص مزارع صیفی و غلات زیاد دیده میشود. برای مبارزه با سلمک میتوان با استفاده از علفکش ترفلان به نسبت ۱/۲ تا ۲/۴ لیتر در هکتار قبل از رویش یا با تو – فور – دی به نسبت ۳ لیتر در هکتار بعد از رویش، اقدام کرد.
علف خرچنگ
نام علمی: Digitaria sangunalis
علف خرچنگ یک گیاه یکساله تابستانه است و از مشکلات مناطق معتدل و گرمسیری به شمار میرود. این علفهرز میتواند از محل گرههای خود ریشه تولید کند، در نتیجه رشدی مشابه گونههای چند ساله دارد، اما تولید مثل آن عمدتاً از طریق تولید بذر زیاد صورت میگیرد. رسیدگی این گیاه طی تابستان است و سپس در اوخر تابستان یا پاییز بذر تولید میکند.
پیچک
نام علمی: Convolvulus arvensis
پیچک یک گیاهی دولپهای، علفی و چند ساله خزنده است و ساقههای تاک مانندی دارد ه به وی امکان میدهند در حالت پهن روی زمین باقی بماند یا به دور ساقه گیاهان دیگر بپیچد. ریشههای این گیاه قادرند تا عمق ۵ متری خاک نفوذ کنند و این علف هرز را قادر میسازد تا در خاکهای خشکی که از نظر عناصر غذایی فقیر هستند بقا داشته و رقابت کند. پیچک میتواند توسط ریزوم و بذر تولید مثل نماید. ریشهکنی این علفهرز بسیار دشوار است، زیرا ریزومهای آن بسیار عیق هستند و بذرهای آن نیز میتوانند قوه نامیه خود را تا ۵۰ سال حفظ کنند.
مبارزه با پیچک به کمک عملیات زراعی مشکل است و باید از سموم نفوذی که ریشه را در عمق زمین نابود سازد استفاده کرد.
بهترین سم علفکش برای مبارزه با پیچک، مخصوصاً در ان زمان که در منتهای فعالیت است، تو – فور – دی میباشد. در مزراعی که به کارگیری ای سم خطرناک باشد میتوان MCPA را به کار برد.
روشهای کنترل علفهای هرز
کنترل علفهای هرز بایستی براساس یک برنامه مدیریت مبارزه
تلفیقی باشد ، و هدف آن ترکیب تکنیکهای مخصوص کنترل علفهای هرز برای رسیدن
به یک سطح اقتصادی با حداقل استفاده از سموم شیمیائی ، لذا کنترل علف های
هرز همراه با روشهای پیشگیری نظیر
- انتخاب بذر پاک
- تهیه مناسب زمین
- کشت گیاهان زراعی رقابت کننده با علفهای هرز
- تاریخ کاشت مناسب
سبب کاهش مصرف بیش از حد علف کشها می شود
انتخاب
مناسبترین روش در کنترل علفهای هرز یک محصول زراعی یا باغی ، به تجارب
محلی ، وجود نیروی انسانی ، امکانات و وسائل ماشینی و وجود انواع علف کشها
بستگی دارد
تناوب زراعی
تناوب زراعی عبارت است از تعویض نوع کشت در یک قطعه زمین در فصول متوالی ، این طریقه نه تنها باعث کنترل علف های هرز می گردد بلکه در مبارزه با آفات و بیماریها کمک می کند
ایجاد پوشش Mulching
ایجاد پوشش عبارت است از عمل پوشانیدن خاک به
وسیله یک لایه سطحی از موادی که مانع رسیدن نور به سطح خاک شود و بدینطریق
از رشد و نمو اغلب علفهای هرز جلوگیری می نمایند .
همچنین این روش به
عنوان محافظ رطوبت خاک به کار می رود . موادی که مورد استقاده قرار می
گیرند ممکن است مواد آلی نظیر پوست درخت خرد شده ، کلش خانواده گرامینه ،
برگ درختان مختلف ، یا ورقة پلاستیکی سیاه باشد ، پلی اتیلن سیاه به علت
هزینه سنگین و دوام کم در برابر نور و گرما ، معمولاً در اراضی کوچک که
دارای گیاهان زراعی با ارزش بالا هستند ، استفاده می شود
منتظر نظرات و انتقادات شما هستیم.
منتظر نظرات و انتقادات شما هستیم.
پهن برگ کشهایی که در زراعت گندم مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از :2.4D (یو46) ،2.4D+MCP ، تری بنورون متیل (گرانستار)، بروموکسینیل (پاردنر)، مکوپروپ+دیکلوپروپ پی+MCPA (دوپلسان سوپر)، ایمازا متابنز- متیل (آسرت) و دایکامبا (بانول) که برخی از مشخصات این علفکشها مانند نام عمومی، نام تجاری، محل عمل، فرمولاسیون،مقدار مصرف درهکتار و زمان مصرفآنها در جدول چهار و میزان تاثیر آنها بر علفهای هرز مختلف نیز در جدول شش ذکر شده است. سایر خصوصیات پهن برگ کشهای گندم نیز به طور خلاصه در زیر مورد بحث قرار خواهد گرفت.
2,4-D (یو-46 دیفلوئید): علف کشی سیستمیک از گروه اسید فنوکسی استیک (اکسین) بوده و به طور گستردهای در مزارع غلات مصرف می شود. علت امر قیمت مناسب علفکش و کنترل طیف وسیعی از علفهای هرز پهن برگ گندم میباشد. کنترل مطلوب علف های هرز، بدون آسیب دیدن گندم، زمانی حاصل می شود که این علفکش در زمان مناسب مصرف شود. دوره های حساسیت غلات به 2,4-D در مواقعی است که رشد آنها سریع است. این مراحل عبارتند از: صفر تا 4 برگی و از ساقه رفتن تا گلدهی. سمپاشی در مرحله 4 برگی سبب بدشکلی خوشه ها، پیازی شدن برگها، کوتولگی عمومی گیاه و کاهش عملکرد میگردد. سمپاشی در مرحله آغاز ساقه رفتن تا گلدهی معمولاً عملکرد را به طور جدی کاهش می دهد. در مرحله ساقه رفتن میان گره ها به سرعت طویل می گردند.
مراحل حداقل حساست گندم به علف کش 2, 4 –D عبارتند از 4 برگی تا ساقه رفتن و از خمیری نرم دانه تا رسیدن دانه. مرحله 4 برگی تا ساقه رفتن که شامل پنجه زنی کامل می باشد، بهترین زمان برای سمپاشی 2, 4 –D است. در این مرحله گیاه زراعی به طور نسبی متحمل بوده و علفهایهرز نیز معمولاُ کوچک میباشند، لذا به آسانی کنترل می شوند. علاوه بر آن در این مرحله رشدی، ادوات سمپاشی زمینی خسارت زیادی را به گندم وارد نمی کنند. هر چند غلات در مرحله خمیری نرم دانه تا رسیدن بسیار متحمل به 2, 4 –D هستند، ولی در این مرحله سمپاشی توصیه نمی شود. زیرا اولاً تا رسیدن به این مرحله علفهای هرز خسارت خود را وارد کرده اند. ثانیاً ادوات سمپاشی زمینی نیز در این مرحله خسارت زیادی به گندم وارد می کنند و ثالثاً احتمال باقی ماندن 2, 4 –D در دانه های برداشت شده وجود دارد. به طور کلی ارقام گندم بیشترین تحمل را نسبت به 2, 4 –D داشته و جو و یولاف در مرحله بعد قرار دارند. ضمناً فرمولاسیون استر 2, 4 –D موثرتر از فرمولاسیون نمک است، ولی به دلیل فرار بودن استر ها کاربرد آنها مشکل بوده و احتمال دریفت بخصوص برای محصولات مجاور مزرعه گندم وجود دارد. شکل 6 مراحل مختلف رشد غلات و حساسیت آنها به 2, 4 –D را نشان می دهد.
2,4-D+MCPA (یو-46-کمبی فلوئید) : علف کشی مخلوط از دو گروه اسید فنوکسی استیک و اسید آریلوکسی آلکانوئیک بوده و در ایران بجای 2.4Dاغلب از این علف کش به دلیل وسیع تر بودن طیف علف کشی آن و کریستالیزه شده 2.4Dبه تنهایی در سرمای زمستان استفاده میشود. علف کش MCPA مشابه 2, 4-D عمل می کند، ولی انتخابی تر از آن است و به گیاه زراعی نیز آسیب کمتری وارد می سازد. البته از نظر اقتصادی نیز مقداری گرانتر است. مخلوط این دو علف کش به صورت نمک دی متیل آمین و به نسبت 5/31% از MCPA و 36% از 2, 4-D مورد استفاده قرار می گیرند و فرمولاسیون آن محلول در آب است. مراحلی که گندم به این علف کش حساسیت نشان می دهد مانند علف کش 2, 4-D است.
اصولاً در مصرف علفکشهای هورمونی ( شبه اکسین ها) باید دو نکته را مد نظر قرار داد.
1. چون باقیمانده علف کش در سمپاش می تواند موجب آسیب به گیاهان حساس گردد. بنابراین باید بعد از سمپاشی، سمپاش را با پودرهای لباس شویی و اگر ممکن باشد با آب گرم خوب شستشو داد.
2. از آنجا که برخی گیاهان مانند پنبه، گوجه فرنگی، انگور، پسته، مرکبات، بسیاری از سبزیها و خلاصه تمامی گیاهان پهن برگ به علفکشهای هورمونی حساسیت دارند، بنا براین در هنگام سمپاشی باید دقت نمود که علف کش از طریق بادبردگی به گیاهان خارج از هدف برخورد نکند و سمپاشی باید با فشار کم و در هوای آرام صورت گیرد. سمپاشی در هوای گرم ممکن است سبب بخار شدن علف کش شود و اگر جریان هوا کند باشد و بخصوص اگر وارونگی داشته باشد، انتقال توده بخار به مزارع حساس مجاور می تواند آسیب فراوانی را سبب شود.
تری بنورون متیل (گرانستار): این علف کش تماسی و از گروه سولفونیلاورهها بوده و کاملاً انتخابی مزارع غلا ت است. اگر گرانستار با سورفکتانتهای غیر یونی مصرف شود، اثر آن افزایش می یابد. بسیاری از منابع دلالت بر ناسازگاری آن با باریک برگ کش ها داشته وحاکی از آنند که در صورت اختلاط آن با باریک برگ کشها، کمترین اثر آن کاهش تاثیر 15 تا 20 درصدی باریک برگ کشهاست. در ایران نیز اغلب با باریکبرگکش تاپیک بصورت مخلوط استفاده میشود. در صورتی که این علفکش همراه با برخی سموم فسفره یا کودهای شیمیایی حاوی سورفکتانت مصرف شود، ممکن است در گندم سوختگی ایجادکند. از آنجا که این علف کش کم مصرف است، مقدار بسیار اندک از باقیمانده آن در سمپاش و یا پاشیده شدن آن به مناطق غیر هدف، زیانبار است. بنابراین هنگام سمپاشی گرانستار باید از بادبردگی آن به اطراف و یا ریخته شدن آن در جوییهای آب جداُ خودداری نمود.
بروموکسینیل (پاردنر): بروموکسینیل علف کش تماسی و از گروه نیتریلها بوده و بر علف های هرز بسیار جوان که بیش از دو تا چهار برگ ندارندمؤثر است. از آنجا که علف کش مذکور تماسی بوده و در گیاه ضعیف انتقال می یابد، بنابراین توصیه می شود هنگام سمپاشی سطح علفهرز به طور کامل سمپاشی شود. چنانچه این علف کش دیر مصرف شود، رشد گندم باعث کاهش سطح تماس علف کش شده و بنابراین کارآیی آن کم می شود. ضمنآُ تاثیر بروموکسینیل برعلفهای هرزی که زیاد رشد کرده اند کمتر از علفکشهای هورمونی است. خطر بادبردگی این علف کش نیز از علفکشهای هورمونی کمتر است. مخلوط بروموکسینیل با MCPA باعث کنترل طیف گسترده تری از علفهای هرز می شود.هوای سرد و ابری، اثر این علف کش را کاهش می دهد. اختلاط آن با باریک برگ کشها نیز عملی است، ولی تاثیر نسبی آنها را کاهش می دهد. نکته ای که در خصوص این علف کش باید در نظر داشت ایین است که چنانچه گیاه زراعی در معرض تنش رطوبت یا تیمار چرا قرار گرفته است، حداقل تا 30 روز پس از رفع تنش نباید از این علف کش استفاده نمود.
مکوپروپ+دیکلوپروپ پی+MCPA ( دوپلسان سوپر): علف کشی مخلوط و متعلق به گروههای اسید آریلوکسی آلکانوئیک، اسید فنوکسی استیک و اسید پروپیونیک میباشد. نسبت ترکیبات بکار رفته در این علف کش شامل 160 گرم MCPA + 310 گرم دیکلوپروپ+ 130 گرم مکوپروپ در لیتر میباشدکه جمعا %60 ماده موثر این علفکش را تشکیل میدهند. میزان تاتثر این علفکش در هوای سرد کاسته میشود.
تمام مواردی که در خصوص علفکشهای هورمونی ذکر شد، برای این علف کش نیز صادق است. این علفکش با شروع ساقهدهی نبایستی مصرف گردد.
دایکامبا (بانول): علفکشی سیستمیک و از گروه اسید بنزوئیک (اسید آریل کربوکسیلیک) میباشد. این علف کش از طریق برگ و ریشه جذب گیاه می گردد و در اغلب موارد علف های هرزی که توسط 2.4D کنترل نمی شوند توسط این علف کش کنترل می گردند.
منبع: http://www.sabziran.ir